Vanmiddag werd in de Theatersalon van het Zaantheater de dubbel-cd van Dirk Witte gepresenteerd.
Alle 33 liedjes die Zaandammer Dirk Witte ooit schreef, ergens in het begin van de twintigste eeuw, staan erop.  Bijna vier weken geleden zijn ze opgenomen in het Zaantheater, op een maandag- en dinsdagavond.

Die eerste avond was ik erbij. Er waren een heleboel zangers en zangeressen, want ieder liedje werd door een ander vertolkt. Zo had Co Rol, die alle liedjes bij elkaar sprokkelde, dat bedacht.
Freek de Jonge zong Het wijnglas, theatermaker Bruun Kuijt, die vandaag met programmeur Kim Muller de Theatersalon presenteerde, bracht M’n eerste ten gehore en Ferry Heijne van De Kift zong samen met zijn dochter Inez De peren. Ik ga ze niet allemaal noemen. Anouk van der Laan was erbij, net als Janiek Vreeken, twee Zaanse meisjes die vandaag ook weer ‘hun’ liedje zongen.

Het was een mooie avond, die werd afgesloten met het lied van Dirk Witte dat waarschijnlijk het bekendst is: Mensch, durf te leven. Alle draadjes komen daarin bij elkaar, voor mijn gevoel. Huub van der Lubbe zong het, alleen begeleid door pianist Johan Hoogeboom, die beide avonden alle liedjes begeleidde en dat vandaag ook weer deed. Dat was gebruikelijk in de tijd van Witte, zang  en piano. Zijn liedjes werden toen overigens uitgevoerd door Jean-Louis Pisuisse.
Ik vond een heel andere uitvoering van Huub van der Lubbe, met het Metropole Orkest, op YouTube. Die kan je hier zien.

Vanmiddag sloten we de Theatersalon af met dit lied en de hele zaal zong mee. Het was machtig. En de tekst is nog even waar en actueel als toen.

Drukkerij Heijnis & Schipper in Zaandijk, ooit de drukkerij van mijn vader Klaas, nu alweer vele jaren onder de bezielende leiding van Maurice en Marjolein Lensink, drukte er vorig jaar een poster van. Het zal voor de uitreiking van de Dirk Witte Prijs 2014 geweest zijn, tijdens de Avond van het Kleinkunstlied. Die prijs ging toen naar Jeroen Zijlstra, die er vanmiddag ook bij was en een lied zingt op de cd.

Zaandammer Dirk Witte schreef liedjes – tekst en muziek – over benepenheid en onderdrukking, zo komt het mij voor, en roept op om vooral voor jezelf na te denken en de consequentie daarvan te trekken.

Ik heb het liedje vaak voor mijn vader gezongen toen hij in het verpleeghuis woonde omdat hij aan het dementeren was – altijd blij als we kwamen, altijd in voor een liedje. Tekst erbij, want ik ben niet zo tekstvast. Geweldig vond hij dat, want hij kwam weliswaar niet meer uit zijn woorden en kon de tekst ook niet meer lezen, zijn gevoel voor wat goed was, voor schoonheid (en dan heb ik het niet over mijn zangkunst), raakte hij niet kwijt.

Dirk Witte kende ik sinds mijn jeugd, dankzij mijn vader, die een fervent verzamelaar van cabaret was. We groeiden er zogezegd mee op.

Over Dirk Witte valt veel te zeggen. Dat ga ik niet doen. Co Rol heeft een boekje over hem geschreven: En nu een gewoon Hollandsch liedje – leven en werken van Dirk Witte (1885-1932), een uitgave van de Stichting Vrienden van het Zaantheater. Vormgeving en druk: Heijnis & Schipper Drukkerij BV, Zaandijk. Een hebbedingetje.
Vader Klaas zou er blij mee zijn.

© Annemieke Woudt